Beluga balığı, diğer adıyla mersin balığı, Acipenseridae ailesinin bir üyesidir. Bu aile, sekiz metre uzunluğa ve bir buçuk ton ağırlığa kadar ulaşabilen çeşitli tatlı su balığı türlerini içerir.

Beluga balıkları çok ilkel hayvanlardır. İskelettikleri yapıları kısmen kemikleşmiştir. Yan kısımlarında beş sıralı dizili büyük pullar bulunur. Kuyrukları asimetriktir ve ağız yapıları genel olarak aşağıya doğrudur. Gerekli durumlarda çenelerini dışarıya doğru çıkarabilirler. Dört adet bıyıkları bulunur ve bu yapılarla suyun altında yem arayabilirler. Bazı beluga balıkları beş metre uzunluğa ulaşabilir ve bu nedenle en büyük tatlı su balıkları arasında yer alırlar. Ancak çoğu türleri yalnızca yumurtlamak için tatlı suya dalar ve aslında tuzlu suda yaşamlarını sürdürürler. En büyük beluga balığı çeşidi olan mersin morinası (Huso huso) yalnızca tuzlu suda yaşar ve yumurtalarını bırakmak için denizden ırmaklara göç eder. İspatlanmış en büyük ölçüler beş ve altı metre uzunluğunda ve bir buçuk ton ağırlığındadır.

Beluga balıkları hem tatlı suda hem de tatlı ve tuzlu karışık sularda (ırmak deltaları) bulunabilirler. Bazı çeşitleri yalnızca tatlı suda yaşar. Göçebe hayatı yaşayan çeşitleri gençliklerini tatlı suda geçirip, sonradan denize göç ederler ve olgunlaşınca çiftleşmek için tekrar tatlı suya dönerler.

Beluga balıkları oldukça geç erginlik çağına gelirler. Dişiler, ancak yirmi yaşına varınca ilk defa yumurta bırakırlar. Yalnızca bazı küçük çeşitleri bir iki yaşında olgunluğa erişirler. Kimi beluga balıklarının yüz yaşına kadar yaşayabildiği tespit edilmiştir. Bu yaşa gelenleri bir buçuk ton ağırlığına ulaşabilir. Bu özellikleriyle dünyanın en büyük tatlı su balığı olma özelliğini taşırlar.

Beluga balıkları yüksek bir su kalitesine ihtiyaç duyarlar. Kirlenen denizler nedeniyle yirminci yüzyılda batı Avrupa'da nesli hemen hemen tükenmek üzeredir. Aynı zamanda beluga balığı türlerinin yaşam faaliyetlerinin bir kısmı olan ırmak göçebeliğinin büyük denizlerde bulunan baraj duvarlarında sonlanması ve balıkların çiftleşip yumurtlamak için ırmağın üst taraflarına gidememeleri önemli bir faktördür.

Örneğin Hazar Denizi'nde, 1970'li yıllarda yirmi bin ton beluga balığı tutulurken 2000 yılında üç bin tondan daha az tutulmuştur. Beluga balıklarının neslini korumak için birçok yasa çıkarılmış olsa bile sayıları azalmaya devam etmektedir. Bunun en mühim nedeni yasa dışı veya mevsim dışında avlanmalarıdır.

Beluga balıkları öncelikli olarak çok pahalıya satılan havyarları için tutulmaktadır. Yasa dışı beluga balığı avı özellikle Sovyetler Birliği'nin dağılması ile çok yaygınlaşmıştır. Bu nedenle Rusya'da çeşitler tükenmek üzeredir. Mersin balığının havuzlarda üretilmesi son yıllarda oldukça önem kazanmıştır. Beluga balıklarının son yaşadıkları yerlerden birisi Akdeniz bölgesinin Mersin Körfezi coğrafyasıdır.

1997 yılında Almanya ve ABD'nin çabaları ile beluga balığı Washington hayvanları koruma antlaşması listesinde de yer almıştır. 2003 yılından beri World Sturgeon Conservation Society isimli kuruluş, beluga balığı çeşitliliğini korumak ve büyütmek için çaba göstermektedir.